Size İhtiyacım Var!

Bütün bunların yanı sıra çocuğun dünyaya gelmesini heyecanla bekleyen birçok anne ve babanın aklında yer alan önemli sorulardan birisi çocuğun yanında ne kadar süre var olunması gerektiğidir. Cevabının bilinmesi ve yaşam koşulları dâhilinde uygulanması gereken önemli sorulardandır. 0-2 yaş aralığı fiziksel, zihinsel, duygusal gelişimin en hızlı gözlemlendiği dönemdir. Bu dönemde çocuğun sadece fiziksel ihtiyaçlarının karşılanması yeterli değildir. Bebek ve bakım veren kişi arasında bağlanma gerçekleşir. Bağlanma kavramı ise, anne-babaları ya da bakım verenler ve bebek arasında kurulan, duygusal olarak olumlu ve yardım edici bir ilişkinin var olmasını ifade eder. Yeni doğan bebeğin sosyal ihtiyaçlarını karşılamak için başvuracağı kişi, kendisi ile ilgilenen kişiden ibarettir, bu kişi genellikle annedir. İlk yıllarda anne ile kurulan bu bağ, çocuğun kişiliğinin önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Bağlanma türleri; güvenli bağlanma, kararsız bağlanma ve kaçıngan bağlanmadan oluşmaktadır. Güvenli bağlanan bebeklerin aileleri, çocukların tepkilerine karşı duyarlı ve ulaşılabilirdiler. Kaçıngan bağlanan bebeklerin aileleri, çoğunlukla çocukların stresli oldukları zamanlarda destek vermez, bedensel temas göstermez ve genellikle reddederek çocuğu yalnız bırakırlar. Son olarak kararsız bağlanan bebeklerin aileleri ise, çocukların endişeleri ve ihtiyaçlarından ziyade kendi ihtiyaçlarına daha duyarlıdırlar, genelde müdahaleci ve tutarsızdırlar. Ainsworth, bebeğin annesinin orada kendisi için var olduğunu hissetmek istediğini söylemiştir. Annesinin varlığıyla güçlenen çocuk, ilerlemeye ve dünyayı keşfetmeye hazırdır. Bu eksikse çocuk güvensiz ve keşfi engellenmiş olur. Bağlanma modelleri çocuğun kişiler arası ilişkileri içinde model oluşturmaktadır. Eğer çocuk bebeklik döneminde sevgi ve güven gördüyse, ileri ki yaşamında kendini sevilmeye değer ve güvenilir insan olarak kabul eder. Tam tersi çocuğun bağlanma gereksinimi karşılanmamış ise, ileriki yaşamında da kendisinin istenmediğine ve sevilmediğine inanacaktır. Birçok kurumda, bağlanma döneminin özelliklerinin çocukların yetişkinlik döneminde de kuracakları yakın ilişkilerde tekrarlanacağını belirtilmiştir. Bütün bunlarla birlikte anne-baba-bebek bağlanma dönemini olumsuz etkileyebilecek bazı durumlar yaşanmaktadır. Bebeğin doğum sonrası dönemde sürekli ağlaması ve kucağa alınmaya tepki vermemesi, daha sonra ise gülümsemede ve göz teması kurmada geç kalması ile 3. Ay itibariyle annenin sevilmediğini hissederek bebeği reddettiği gözlemlenebilmektedir. Bazı bebeklerin ise olan dışı davranışlar sergilemesi ile anne babalar bu davranışları yorumlamakta ya da davranışlar karşısında soğukkanlılıklarını korumakta güçlük çekmektedirler. Bu durum anne-baba-bebek ilişkisinin bozulmasına neden olabilmektedir. Ancak, nedeni ne olursa olsun, anne bebek bağlanmasında karşılaşılan kopmalar, bebeğin hem içinde bulunduğu dönemde hem de sonrasında bazı psikolojik zorlanmalar yaşamasına neden olabilmektedir. Çocukluk döneminde karşılaşılan ruhsal sorunlar, üç başlık altında toplanmaktadır. Bebeklik Depresyonu; anne ve bebek ilişkisinin kısa ya da uzun süreli kopmasına bağlı olarak, kısa süreli anne yoksunluğu ve uzun süreli anne yoksunluğu şeklinde tanımlanmaktadır. Sptiz’in yaptığı vaka çalışmasında, anneden ilk ayrılma sürecinde ruhsal yönden gayet sağlıklı olan, neşeli, çevresindeki uyaranlara ilgili, iştahı ve kilosu normal bebeklerin kayıtları vardır. Anneden ayrılık süreci uzadıkça bebeklerin hem ruhsal, hem de davranışsal kayıplar yaşamaya başladığı gözlemlenmiştir. Annenin üç ay içerisinde geri dönmesi ile olumlu yönde değişimlerin yaşanabildiği görülmüştür. Bazı çocuklarda ise kalıcı kayıplar yaşanabilmektedir.